O nas

Czy wiesz, że w Polsce rocznie ponad 5 000 popełnia samobójstwo, a miliony cierpią z powodu trudności na tle zdrowia psychicznego. Depresja zabija więcej osób niż ginie w wypadkach drogowych, a przecież profilaktyka w zakresie bezpieczeństwa komunikacyjnego jest o wiele bardziej rozwinięta niż ochrona zdrowia psychicznego. Niezgoda na taki stan rzeczy skłoniła mnie do działania.

Z mojej determinacji narodziła się Sieć Przyjaciół Zdrowia Psychicznego (SPZP) – organizacja, którą założyłam pod koniec 2019 roku, w odpowiedzi na niski poziom profilaktyki zdrowia psychicznego wśród studentów. Czas na założenie organizacji okazał się kluczowy – kilka miesięcy później okazało się, że studenci,  spędzający z powodu pandemii COVID-19 dużo czasu w domach i pozbawieni tradycyjnego kontaktu z drugim człowiekiem, potrzebują wsparcia bardziej niż kiedykolwiek wcześniej.

 Z perspektywy dnia dzisiejszego bardzo cieszę się, że poznałam wcześniej inicjatywę Akademia Praw Człowieka Humanity in Action. Spotkałam dzięki niej ludzi, którzy zainspirowali mnie do założenia organizacji. Nasze dyskusje dotyczące zmian, jakich potrzebuje społeczeństwo, szybko zaczęły dotyczyć bagatelizowania problemów związanych ze zdrowiem psychicznym. Poznałam ludzi, którzy, tak jak ja, nie godzili się na piętnowanie osób chorych psychicznie i brak mechanizmów wsparcia rówieśniczego, które z powodzeniem istnieją w na całym świecie.

Tak też powstał projekt SPZP. W nazwie używamy słowa “przyjaciele”, ponieważ tworzymy system pomocy oparty na wolontariuszach występujących w roli „przyjaciół – opiekunów”, którzy są gotowi pomóc swoim podopiecznym w nawet prostych czynnościach, takich jak np. załatwienie formalności na uczelni, uświadomienie konieczności leczenia, umówienie do psychologa, czy psychiatry. Słowo „przyjaciel” podkreśla również, że celem Sieci nie jest świadczenie profesjonalnej pomocy, a oferowanie wsparcia. Pandemia pokazała, jak potrzebne jest to wsparcie – do 2020 roku mieliśmy zaledwie 80 podopiecznych, teraz mamy już ich ponad 1000. Liczba wolontariuszy też wzrosła pięciokrotnie – z 50 do 350.

Relacja wolontariusz-podopieczny nie jest jednak kluczowym obszarem naszych działań. Wierzymy, że najważniejsza jest edukacja, która może przynieść o wiele bardziej długotrwałe skutki w poprawie zrozumienia zdrowia psychicznego. Koncentrujemy się na pokazaniu szkodliwej strony nieumiejętnych prób udzielenia wsparcia, prowadzimy kampanię społeczną, uświadamiającą znaczenie języka w relacjach międzyludzkich.

Jesteśmy organizatorem wydarzeń Porozmawiajmy o Depresji (luty), Dzień Zdrowia Psychicznego (październik), które przybierają formę, krótkich spotkań na Naszym instagramie. Tam prowadzimy ok 20 minutowe rozmowy z ekspertami na temat danego zaburzenia lub jego aspektu w depresji. 

Zorganizowaliśmy kilkanaście otwartych webinariów, w tym cykl “Seksualność bez tabu”, współorganizowaliśmy Mental Health Day oraz występowaliśmy na Festiwalu Zdrowia Psychicznego.

Edukujemy o tolerancji – okazuje się że to właśnie problem jej braku jest dominującą przyczyną szukania wsparcia w ramach SPZP. Często wspieramy osoby LGBTQIP w “coming out’ach” albo też w zaakceptowaniu siebie, w szczególności w sytuacjach, gdy są odrzucani przez najbliższych.